सभापोखरी यात्रा १

 यात्राको तयारी गदै थियौ । पानी सीम सीम पर्न थाल्यो । आफ्नो उचाइ अनुसारको प्लाष्टिक काटेर तयार पारियो । नभन्दै पानी पनि पर्न रोकियो । प्लाष्टिकलाइ पट्याएर सानो बनाएर आआफनो झोलाको साइडको गोजीमा घुसायौ । अनी हातमा एउटा एउटा लठ्ठी वोकेर संखुवासभाको टुटे देउरालीवाट हाम्रो यात्रा शुरु भयो । हाम्रो यात्रा संखुवसभाको प्रसिद्ध तिर्थ स्थल सभापोखरी सम्म थियो । यात्रामा धरानवाट फोटो पत्रकार यात्रा थुलुङ, पत्रकार द्धय भैरव आङला र कविराज घिमिरे अनी मामाहरु महेश्वर, सुबास  हुक्पाचोङवाङ राम सम्वाहाङफे माइजु द्धय रेस्मा र दिपा र साथमा बाजे ‍ थियौ । हाम्रो यात्रालाइ सजिलो वनाउन वसन्तपुरबाट दुइजना भाइहरुले साथ दिएका थिए हामीलाइ ।      

टुटे देउराली सम्म लेन्डरोवर पुगेकाले त्यहाँवाट पैदल यात्राको शुरुवात भयो । त्यहाँपुग्दा दिउसोको १ वजी सकेको थियो । ५ वटा जति घर छ टुटे देउरालीमा । पहिला सनो छदा नी यो वाटो हिडेकी थिए । त्यतिवेला सानो घोरेटो वाटो थियो । एक्लै हिडदा डर लाग्ने स्थान थियो । वाक्लो जंगल थियो । तर अहिले फराकिलो वाटो खनिएको रहेछ । ताप्लेजुङ र तेह्थुमेलीहरु धरान अर्थात राजधानी जानु पर्यौ भने यो वाटो हुदै हिडथे । तर अहिले तेह्रथुममा गाडीको वाटो खुलेपछि कम भयो रे । हिड्दा हिड्दा गलेको शरिरलाइ विश्राम दिने ठाउ हो टुटे देउराली । देउराली हुदै हाम्रो यात्रा तिनजुरे छिचोल्दै हामी चौकी पुग्यौ । चौकीको लाली गुराँस होटलमा खाजा खान भनी रोकियौ । त्यहाँ पस्ने वित्तिकै मेरा पाइलाहरु रोकिए झै भयो ।

टुटे देउराली ।

एकछिन होटलको भित्तामा टागिएका तस्विरमा आखाँ टक्क अडियो । मुना दिदीकी आमा होटलको रिसेप्सनमा वसीरहनु भएको थियो । मुना दिदीको रातो गाला अनी निधारको छेउमा रहेको कोठी मेरो दिमागमा झलझली आयो । धनकुटा वहुमुखी क्याम्पस पढदा मुना लो दिदि र म एउटै घरमा डेरा लिएर वसेका थियौ । दिदि अति मिलनसार थिएन । धनकुटा पढदा देखिको हाम्रो सम्वन्ध ज्यादै नजिक थियो । प्रविणता प्रमाणपत्र तहको पढाइ सकेर मैले धनकुटा छोडे । लामो समयको अन्तरालपछि लालिगुराँस महोत्सवमा मुना दिदिसग उनको होटल लालिगुराँस होटलमा भेट भएको थियो । म पनि धरानवाट समाचार संकलनका लागि गएकी थिए । त्यतिवेलाको यात्रा गुफा पोखरी सम्मको थियो । दिदि त्यतिवेला तिनजुरे प्रावीको प्रधाध्यापक थिइन । हतारमा भएकाले चियामात्र खान भ्याइयो दिदिकाँ । दिदीले सीता खाजा खान नी भ्याएन । यो वाटोमा खानु ल भनी क्रिम केकर विस्कुट अनी चाउचाउ कालो प्लाष्टिकको झोलामा राखेर दिइन नाइ भन्दा नी धर पाइन जवरजस्ती मैले बोकेको झोलामा राखि दिनुभएको क्षण अहिले जस्तै लाग्छ । तर समय पनि निष्ठुरी हुदो रहेछ । यो भेट दिदिसगको अन्तिम भेट थिएछ । पछि दिदी बिरामी पर्नु भएछ । के रोग लाग्यो पत्ता लागेन रे सुनेको । उहाँको उपचार धरान स्थीत वीपी कोइराला स्वास्थ्य विज्ञान प्रतिष्ठानमै भएको रहेछ र अन्तिम सस्कार नी धरानमा नै भएको रहेछ । तर मैले त पत्तो नै पाइन । पछि मात्र थाहा पाए मैले । छगावाट खसेझै भयो । कयौ दिन राम्ररी निदाउन सकिन । मिलनसार र इमान्दार मानिस धेरै वाचिदैन भनेको हो क्यारे ।

मुना दिदीको आमा ।

   लालि गुराँस होटलमा खाँजा खादाखादै यी सव कुरा सम्झीए । मुना दिदीको वारेमा कहाँवाट कुरा शुरु गरौ । दिदीलाइ के भएको थियो भनेर सोधु की नसोधु दोधारमा परे । त्यहाँ वसुन्जेल दिदिको वारेमा मैले कसैलाइ पनि सोध्न हिम्मत गरिन । खाजा खाइ सकेर मन गह्रुगो पादै म हिडे । वाटो भरी दिदिको सम्झना आइरहयो । उहाँको विषयमा यात्रामा रहेकाहरुसग गदै हिडे । घाँटीमा केही अड्कीए झै भयो । आँखाभरी आँसु झर्न नपाउदै प्रकृतीले आँसु झारिन । हतार हतार झोलाको गोजीमा अघि घुसाएको प्लाष्टिक खोलेर मैले ओडे । अरुले पनि ।

     चौकीमा पहिला होटल नै होटल थियो । तर अहिले भने पहिला जति होटल चल्दैन भन्ने कुरा लाली गुरास होटलकी वन्दना तामाङले जानकारी दिएन । अहिले त्यहा होटलको संख्या पनि घटेको रहेछ । चौकीवाट मंगलवारे पुग्न करिव साढे चार किलो मिटर जति हिडनु पर्छ ।

मंगलबारेमा पहिलाको तुलनामा केही घर ख्या वढेको रहेछ । बाटो फराकिलो भएकाले हिडन खासै समस्या परेन । साउनको महिना भएकाले बाटोमा अलि अलि जुका पनि लाग्दो रहेछ । विस्तारै विस्तारै हाम्रो यात्रा अगाडी वढीरहयो । मंगलवारेवाट केही पर श्रीमाने भालुखोप र लाम पोखरीको वस्ती भने लुटपाट भएकै कारण सवै उठेछ । लाम पोखरीको सतह पनि सुकेको कुरा गुफाकी हिमा खनालले वताइन । गुरासकवोट नी किरा लागेको कारण फुल्न छोडेको रहेछ ।

होटल लागिगुरासवाट मंगलवारे वजारको दृष्य ।

      सुस्तरी सुस्तरी तस्वीर खिच्दै संखुवासभाको प्रसिद्ध पर्यटकिय स्थल गुफा पोखरी पुग्यौ । हामी गुफा पुग्दा झमक्कै साझ परिसकेको थियो । वादलले पुरै गुफावजार ढाकेको थियो । साउन महिना भएपनि निक्कै चिसो थियो । झोला थन्क्याएर चिसो मौसमलाइ चुनौती दिन तोङबा अनी झनेको सेजङवाको साथ पनि राम्रै भयो ।