खुब कुटेको छु ।

परिवारका केही सदस्य गाउँ गए । घरमा म, भेटु, रोमी, गरी हामी  ४० जनाले यसपालीको दशै मनायौ । भेटुलाइ २ बर्ष अघि धरानका एकजना पत्रकार दाइको घरवाट ल्याएकी हु ।  उनी स्त्री भएकाले घरबाट निकालिएकी हुन् वा खेदाइएकी हुन सक्छ । दाइको घरमा कहाँबाट आइन् पत्तै भएन छ । उनी दाइको घरबाट नगएकाले मैले उनलाइ मेरो घरमा ल्याए । उनी निक्कै ज्ञानी छिन । उनको न्वारानको नाम केहो थाहा भएन । तर मैले भेटेकीले उनको नाम भेटु राखे । अहिले त्यहि नामले चिनिन्छिन । त्यसैगरी भेटुको साथी रोमीयो पनि छ । भेटुभन्दा केहि महिना पछि मेरो घरको सदस्य बनेको हो रोमियो । उनलाइ रोमी भनि बोलाउछौ । रोमीलाइ घर ल्याएको दिन त खुव हु.. हु.. गदै रोइन भेटु । भोली पल्ट देखि खुव मिल्न थाले दुबै जना । अहिले दुबै जना खुब मिल्छन । कहिले काही खानामा झगडा गर्छन । फेरी मिलीहाल्छन । झगडा गर्नु र मिल्नु साधी नै छैन उनीहरुमा ।

भेटु ।

     दुवैजना मेरो जगिङ जाने साथी हुन् । जव म जुत्ता लगाउन थाल्छु रोमी मेरो छेउमा आएर कुइ कुइ गदै रमाउन थाल्छ । अनी उफ्री उफ्री अघि अघि लाग्छ । अनी भेटु पनि खुव रमाउछ । बोली आउने भए कति मसग गफ गर्थे होला जस्तो लाग्छ । आजकल भेटुलाइ अलिक सन्च छैन । उनी छतवाट झरेछिन् बाहिरका साथीलाइ हेदै कराउदा । त्यसैले ट्वाइलेट जान पनि उनलाइ निक्कै मुश्किल पर्छ । हामी कोही नहुदा घरको रेखदेख चाही खुव गर्छन दुवैजनाले । गेट बज्ने वित्तिकै स्वागत गर्न गेटमा नै आइपुग्छन दुवैजना । पछाडिको खुट्टाको सहाराले उभिए झै गरि उफ्रन्छन । उफ्रदा उनीहरुको नाक मुख मेरो अनुहारमा नै पुर्याउछन । कतिपटक त उनीहरुको दातले मेरो गालामा लाग्दा रिङगाटा नै लागेको छ । बिहान उठन ढीलो भो भने अगाडिको दुइ खुट्टाको साहाराले ढोका ढकढकाउछन ।

      भोक लागेमा जहाँ गयो पछि पछि पछयाउछन । साँझमा देख्ने गरि बाहिर गए भने खुव रिसाउछ रोमी । घरको कम्पाउन्ड नै नाघेर बाहिर निस्कन्छ अनी पछयाउछ । दुबै जनालाइ घाटीमा घन्टी लगाइ दिएको छु । ताकी हराएमा सजिलै चिन्न सकु भनेर । नचिनेका मान्छेहरु घरमा आएको थाहा पाउने वित्तिकै खुव रिसाउछन । सायद नसोधी घरमा आयो भनेर होला । रोमी भेटु चुप भन्ने वित्तिकै चुप लाग्छन ।  बदमास गर्दा खुब कुटेको छु दुवैजनालाइ । इख भने लिएका छैनन । रिसाएर लठ्ठी सहित उनीहरुको नाम बोलाउदै जादा उत्तनो परेर चारवटै खुट्टा ठाडो बनाउछन । अनी विस्तरै कुइकुइ गदै आखाँ चिप्लिदिन्छन् । उनीहरुको त्यो  व्यावहार देखेर माया लागेर आउछ । हात लत्राकलुत्रुक हुन्छ । लठ्ठी भुइमा खस्छ ।

रोमी ।

बोली नआएपनि खुव गफ गर्छन मसग । रिसाएमा पुच्छर टागमुनी लुकाएर लुरुक्क परेर टेढो आखाँले हेदै लुक्छन । खुशी भएमा पुच्छर हल्लाउदै अगाडिका खुट्टा उचालेर छुन खोज्छन । भेटु खुशी भइन भने त हु.. हु.. हु... गदै जिउनै हल्लीने गरी पुच्छार हल्लाउछिन् । अनी दातले कपडामा किटी किटी टोकिदिन्छिन् पनि । कतिपटक यसरी माया गर्दा दातको डोब नै बसेको छ मेरो शरिरमा । साह्रै खुशी भए भने दुवै जना भुइ छोडेर उफ्रन्छन । यसरी उफ्रदा कति पटक नराम्ररी सिमेन्टको भुइमा पछारिएका छन् । पछारिदा दुखाइको पिडा कुइकुइ गरेर व्यात्त गर्छन । हामी जे खान्छौ त्यही खान्छन उनीहरुपनि । कहिले काही चाही मासुविना भात खान मन पराउदैनन । तर पनि भोक लागेपछि त जस्तो पनि कुपु कुपु खान्छन । उनीहरुलाइ मासु र हड्डी खुव मन पर्छ । अनी पेडीग्रिज पनि त्यतिकै मन पराउछन । प्लाष्टिकको खससस.. आवाज सुन्दा कुदेर आइपुग्छन पेडिग्रीज खान पाइन्छ की भनेर । डसविनमा फालिएको प्लाष्टिक देख्नु हुदैन रोमीले । मुखले च्यापेर लगिहाल्छ पेडिग्री छ की भनेर । अलि बदमास छ रोमी  । चप्पल जुत्ता त कति टोकेर खत्तम पार्यो पार्यो । भनेर साध्य नै छैन । अनी कुखुराको चल्ला पनि निक्कै वटा मारेर खायो । त्यसैले होला उनी अलि मोटो घाटो छ । तर अहिले अलिक ज्ञान छिप्पीएछ क्यार त्यति वदमास गदैन । मुसा र छुचुन्द्रा त कति मारे मारे दुवैजनाले । विरालो भन्दा नी सुरा छन् । छेपारो भ्यागुता मार्दा कहिले काही दुवै जना बिरामी पर्छन  डक्टर वोलाउने गरी । 

  यी दुइजना मेरा मिल्ने साथीहरु हुन् । यति मात्र हो उनीहरु म जस्तै बोलेर भावना व्यात्त गर्न सक्दैनन । उनीहरुमा कुनै स्वार्थ छैन । नाफा घाटाको हिसाव गर्दैनन । मसग रिसाउदैनन् । कराउदा पनि मुख मुखै लाग्दैनन् । कहिले काही मन अमिलो हुदा मेरो काखमा आएर लुटपुटिन्छन । अनी हातमा चाटन थाल्छन । अनी कहिले काही रोमी भेटु त्यो ल्याइ दे उ ल्याइ दे भनेर जिस्कन्छु । तर मेरो त्यो कुरा वुझ्ने क्षमता उनीहरुमा छैन । अनी भन्ने गर्छु तिमिहरु म जस्तै वोल्ने भए कति गफ गर्थ्यौ होला है भन्दै टाउको मुसारी दिन्छु । टाउको मुसार्दा आखाँ चिम्लेर भुइमा डङरङग लडिदिन्छन् । यसपालिको दशै यी यस्तै साथीहरुसग विताए । एकहोरो गफ गदै रमाउदै । उनीहरुले थाहा त छैन होला दशैका बारेमा । तर पनि मिठो खान दिएपछि मख्ख । यसपालीको दशैमा उनीहरुकै कारण म पनि गाउँ जान पाइन । सायद यो मेरो बाध्यता उनीहरुले वुझेका छैनन् पनि । 

अरु बाकी ३७ जना घरका सदस्यहरु भने चिचि.. कक.. कक भनेर बात गर्छन । चारो माग्छन् । कति भने बास्छन मात्र । त्यती नजिक छैनन् मसग जति रोमी र भेटु छन् ।