"पानीलाइ हाम्रो शरिर छाडिदियौ ।"

त्यती आनन्द आएको क्षण सायद जिवनमा कमै आउछ होला । विन्दास थियो त्यो दिन । सारा दुख भुलेर आनन्द लिएका थियौ । अग्लो झरना तिर हेर्दै आखा चिम्लेर तीनै जना चिच्याएका थियौ । एकहोरो पानीको स्वा गरेको आवाजसगै हाम्रो आवाज विलिन भयो । अग्लो ठाउवाट झरेको पानिको छिटाहरु अनुहारभरी पर्दा पसिना आएझै अनुहार र हातहरुमा पानिका साना साना थोपाहरु वसेका थिए । हामी रमाउदै पानीसग लुटपुटियौ । सारा दुख अनी कामको बोझलाइ विर्सि दियौ एकैछिन भएपनि ।

    खोलाभित्र राखिएको वासको दुइवटा भर्याङ छिचोल्दै झरना पुगियो । झरनाको सुन्दरता देखेर हामी कहालिएका थियौ । पत्रकार सुनिता केसीले झरनासग परिचित थिइन । उनी नै हाम्रो पथ प्रर्दशक पनि थिइन । झरनाको सुन्दरतामा लोभिएकी सुनिता हामी भन्दा पहिला चारपाउ टेकेर पुगिन । नमस्ते झरना पुग्नेवाटो राम्रो छैन । तर पुगिसकेपछि ति सारा उप्ठयारा पक्षलाइ विर्सीदो रहेछ ।  

नमस्ते झरना ।

    सेपीलो अनी कुनामा झरना रहेकोले वरीपरी केही देखिदैन शिवाय आकाश । निक्कै अग्लो छ झरना । अग्लो स्थानवाट ढुङगाको साहारा लिदै झरेको पानीलाइ हामीले सिधै टाउको र कुममा थापेर उभिथ्यौ । अग्लो ठाउवाट झरेकाले पानी टाउको र जिउमा पर्दाको मीठो दुखाइको अहिले पनि याद आउछ ।

    नमस्ते झरना हेर्न हामी पाचजना गएका थियौ । तर बाटो अप्ठयारो भएकाले सीला बज्रचार्य र गंगा पौडेल दिदी झरना भएको स्थानमा पुग्न सकेनन । हामी पानीसग लुकामारी खेल्दै रमायौ । पानी झरेको ठाउमा ठेल्दै लगेर सुनिता र सविताले मेरो पाखुरामा समाइ राखे । मलाइ उनीहरुले कतै चलमल गर्न दिएनन । चिसो पानी एकोहोरो मैले टाउकोमा थापी रहे । पानीको धारा मेरो टाउकोमा परेको दुखाइले म चिच्चाउदै भयो भयो भने । तर उनीहरु मेरो चिच्याइ सुन्नेनन । वल गदै दुइजनालाइ ठेलेर पानी भित्रवाट उम्केर अलि टाढा भागे । कपालले अनुहार कान छपप्कै छोपेको थियो । कपालवाट पानि वगिरहेको थियो । कपाल पन्छाउदै अनुहारको पानी हत्केलाले पुछे । कति दुख्दो रहेछ टाउको र ढाडमा पानी झर्दा सुनिता र सवितासग अनुभव वताए । पानीले शरिर मालिस भयो भन्दै फेरी झरनाको काखमा रहेको सानो पोखरीमा पसे । पोखरीको किनारमा उभिएर झरनाको सौन्दर्य नियालीरहेको सुनीतालाइ सविता र मैले मलाइ जसो गरीनै पानी झरेको ठाउमा तानेर लाग्यौ । उनी चिच्याइन होला । झरनाको छङछङ आवाजले वाहेक कानले केही सुनेन । पानीले आखा खोल्न असहज भएकाले केही देखेनौ । धेरैबेर पानी झरेको ठाउमा यसरी सुनितालाइ समाएर राख्यौ भने दुख्छ होला भन्ठानेर हामीले सुनितालाइ केही छिन पछि छोडि दियौ । अनी फेरी सविताको पालो आयो । सुनिता र मैले सवितालाइ पानी झरेको ठाउमा समातेर राख्यौ । यहि क्रम वारम्वार चलिरहयो ।

    घरी घरी  झरनाको पानी थापिदै वाहिर निस्कदै गथ्यौ । हामी पालै पालो झरनाको पानीसग लुटपुटीदै खेल्यौ । अरु व्यात्तीहरुको आउने जाने क्रम जारी रहेको थियो । एकान्त अनी घाम पनि नपर्ने सेपिलो ठाउमा रहेछ त्यो झरना । पछिल्लो समय धरै जना नमस्ते झरना जान थालेका छन ।

     नजिकै भएर पनि म यो झरनामा पुगेको थिइन । मानवअधिकारका लागि एकल महिला समुहकी पुर्वाअन्चल अध्यक्ष सविता राइले पद छोडेको अवसरमा हामी चार जनालाइ ढीडो खान भेडेटार लगेकी थिइन । भेडेटारको अरुण भ्यालीमा हामीले लोकल कुखराको झोलसगै फापरको ढीडो खाइरहेका बेलामा  सविताले नै नमस्ते झरना जाउ भनेर प्रस्ताव राखिन । हामीले पनि सहजै स्विकार गर्यौ । खाइसकेर हामी नमस्ते झरना तीर लाग्यौ । 

ढिडो ।

भेडेरटारवाट धनकुटा सदरमुकाम जाने वाटोमा पर्छ नमस्ते झरना । भेडेटार गाविसको वडा नं ३ र ४ मा नमस्ते झरना पर्छ । यो सिम्सुवा खोलाको झरना हो । झरनाको उचाइ करिव ५० मिटर जति छ । भेडेटारवाट करिव ६, ७ किलोमिटर धनकुटा सदरमुकाम जानेवाटो तिर गएपछि झरना जाने सानो गोरेटो वाटो आउछ । सडकको छेउमा नमस्ते झरना जानेबाटो भने साइन वोर्ड राखिएको छ । बोर्ड राखेको ठाउवाट करिव १० मिनेटको हिडाइपछि सिम्सुवा खोला आउछ । खोलामा एउटा पुल छ । पुन नजिकै पनि सानो झरना छ । कतिपय मानीसहरु झुक्कीएर यहिवाट पनि फर्कीन्छन । पुल मुनीवाट खोलाको किनार हुदै करिव ७ मिनेट जति उकालो हिडुनु पर्छ । खोलाभित्र बासको भर्याङहरु राखिएका छन झरना जानलाइ । दुइवटा भर्याङ चढेपछि झरनामा पुगिन्छ । हेर्दा पानीले पनि भर्याङ चढेको भान हुन्छ ।त्यसैले अधिकांश मानिसहरु भर्याङ चढन डराएर झरना नहेरी फर्कन्छन । 

    झरना गोविन्दराज लिम्बूको घरछेमा पर्छ । उनलाइ नमस्ते बाजे पनि भनिदो रहेछ । उनीले सडकमा गुडिरहेको गाडिलाइ वा जस्लाइ देखेपनि नमस्ते गर्ने गर्छन । उनको घरछेउमा ट्रनिङ छ । त्यसैले त्यो ट्रनिङलाइ नमस्ते गोलाइ भनिन्छ । नमस्ते गोलाइको नजिकैबाट झरना देखिन्छ । त्यसैले झरनाको नाम पनि नमस्ते झरना भएको भेडेटारवासी सचिन लुङगेलीले जानकारी दिए । यसको अर्को नाम सिम्सुवा झरना हो । यहा एउटा रेष्टुरेन्ट पनि खोलिएको छ । त्यसैले झरनामा खेलेर आउनेहरुलाइ भोक मेटन सजिलो भएको छ । झरना हेर्न आउनेको संख्यो बढेको स्थानीयहरुको भनाइ छ । झरना पुग्ने वाटो बनाए प्रचार प्रसार गरिएमा राम्रो गनतव्य वन्ने निश्चित छ । 

    नमस्ते झरनाका बारेमा कुरा गर्दै पानिमा खेल्दा ३ घन्टा वितेको पत्तै भएन । घाम पश्चिमतिर लागिसकेको थियो । झरनामा आउनेहरुको पनि भिड त्यतिकै थियो । अव उनीहरुलाइ पनि पालो दिनुपर्छ भन्ठानेर हामी फर्कने तर्खरमा थियौ । तर फेरी एकपटक झरनाको काखमा लुटपुटिन मन लाग्यो । हामी तीनै जनाले कन्चन सेतो झरनाको पानीलाइ हाम्रो शरिर छाडिदियौ । हामी तिनै जना झरनाको शिरतिर टाउको फर्काएर एक आपसको काधमा हात राखेर एकै स्वरमा चिच्यायौ । अनी त्यहि पोजमा एउटा अन्तिम फोटो खिच्यौ । फोटो एकजना भाइले खिचि दिएका हुन । फोटो खिचेर साथ दिने भाइलाइ धेरै धन्यवात दिदै हामी झरनासग विदा भयौ । निथ्रुक्क भिजेको शरिर लिएर चार पाउ टक्दै झर्यौ । झरना भएको केही तल खोलाको किनारमा सीला बज्रचार्य र गंगा पौडेल हामीलाइ कुरेर वसेका थिए । उनीहरुलाइ झरनाको सौन्दर्यको वर्णन गर्यौ । हामीले भनेको सुनेर दुवै जना दिदीहरु चुकचुकाए । फेरी अर्को पटक आउने इच्छाका साथ चिसोलुगसगै स्कुटीमा सररर फर्कीयौ । झरनामा खेलेको रमाइलो क्षणलाइ सम्झदै । भेडेटारका बारेमा थप जानकारीका लागि यहा क्लीक गर्नुहोस ।